Byłem dzisiaj na bypassach! Jest to chyba najczęstsza operacja kardiochirurgiczna na świecie. Bardzo podziwiam z jaką precyzją muszą pracować operatorzy, aby wszystko się powiodło.
Ale po kolei. W szpitalu miałem się stawić o godzinie 7:00. Najpierw podłączyłem się do anestezjologa - tego samego, którego poznałem w 1 dniu praktyk i do pielęgniarki anestezjologicznej, która pomagała wspomnianemu już doktorowi w przygotowaniu pacjenta do operacji. Całość zajęła jakieś ~~30 min.
Intubacja była błyskawiczna, przez co mogło się wydawać, że jest to prosta czynność. Otóż nic bardziej mylnego. Ale teraz nie o tym.
Pole operacyjne oglądałem stojąc na "zaszmaciu". Widok miałem idealny, gdyż operatorzy byli ustawieni pod kątem 90 stopni, a dzięki temu niczego nie zasłaniali. Tak przy okazji, to rozprawianie się z mostkiem pachnie niczym wizyta u dentysty, a koagulacja palonymi włosiętami :D
Największe wrażenie pozostawiło na mnie bijące serce, które ukazało się po rozcięciu worka osierdziowego. Paleta barw przypominała zachód słońca. Żaden preparat w prosektorium nie może się z tym równać.
Operacja trwała jakieś 4 godziny, czyli (podobno) normalny czas, jak na bypassy. Muszę się przyznać, że nie dałem rady wystać całego zabiegu. Chyba zjadłem niezbyt odpowiednie śniadanie (za dużo węgli). Po jakichś 20-30 minutach od przecięcia mostka zaczęły bić we mnie fale ciepła i musiałem na chwilę usiąść. 3 minuty wystarczyły, abym wrócił na nogi i oglądał operację do samego końca :D
Później poszedłem jeszcze na salę pooperacyjną, ale nie było zbyt dużo do roboty, tak więc wyszedłem ze szpitala trochę wcześniej.
Ooo, gratulacje! No to się doczekałeś operacji! :D
OdpowiedzUsuńDzięki! Doczekałem się i chciałbym zobaczyć o wiele, wiele więcej.
UsuńMam nadzieję, że uda się podczas tych praktyk natrafić na dobry humor ordynatora, to może się zgodzi na oglądanie zabiegów w sierpniu/ wrześniu. Reszta kardiochirurgów nie ma nic przeciwko :D